Muzeum Prado jest skarbnicą sztuki europejskiej

Museo Nacional del Prado jest jednym z największych i najważniejszych muzeów sztuki nie tylko w Hiszpanii, ale także w Europie. Jest częścią madryckiego Złotego Trójkąta, wraz z Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía i Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, a także jednym z 20 najczęściej odwiedzanych muzeów na świecie.

Museo Nacional del Prado w Madrycie to prawdziwy skarb europejskiej sztuki pięknej. Jego kolekcja obejmuje ponad 8600 obrazów wielkich mistrzów XII-XIX wieku, a także kolekcje rzeźb, rysunków, fotografii, grafiki oraz sztuki i rzemiosła artystycznego.

Na zwiedzanie Muzeum Prado warto poświęcić co najmniej jeden dzień. Aby jak najlepiej wykorzystać wizytę w tym oszałamiającym miejscu, nie próbuj zobaczyć wszystkiego na raz. Zmęczysz się bieganiem po korytarzach i nie będziesz w stanie w pełni cieszyć się arcydziełami. Przeczytaj nasz opis Muzeum Prado, aby zaplanować wizytę i wybrać, co zobaczyć w pierwszej kolejności. Resztę czasu można poświęcić na odkrywanie mniej znanych arcydzieł. Na przykład udaj się do sali 51C na parterze i podziwiaj freski z dwóch XII-wiecznych pustelni.

Muzeum Prado: krótka historia

Historia Muzeum Prado sięga czasów panowania Świętego Cesarza Rzymskiego Karola V Habsburga (1500-1558), znanego również jako Carlos I. Był on pierwszym hiszpańskim monarchą, który myślał o zachowaniu i dziedziczeniu arcydzieł malarstwa. Swoją kolekcję dzieł sztuki pozostawił synowi, Filipowi II.

Budynek, w którym otwarto Muzeum Prado, został zaprojektowany w 1785 roku przez architekta Juana de Villanueva na polecenie króla Karola III. Pierwotnie miał on pomieścić Gabinet Historii Naturalnej. Budowa trwała do 1808 roku, ale otwarcie zostało uniemożliwione przez inwazję wojsk francuskich. W 1814 roku król Fernando VII, wnuk Karola III, powrócił z wygnania. Monarcha, zainspirowany przez swoją żonę, królową Izabelę Marię de Braganza, postanowił otworzyć w budynku Królewskie Muzeum Malarstwa i Rzeźby. Miało ono prezentować dziedzictwo artystyczne korony i pokazywać innym krajom europejskim wszystkie zalety hiszpańskiej sztuki pięknej.

Muzeum Prado zostało otwarte dla publiczności w listopadzie 1819 roku. W jego pierwszym katalogu, poświęconym wyłącznie malarstwu hiszpańskiemu, znalazło się tylko 311 obrazów, choć kolekcja liczyła wówczas ponad 1500 płócien. Jej zalążkiem była kolekcja królewska, zapoczątkowana przez Karola V i kontynuowana przez kolejne pokolenia Habsburgów i Burbonów.

W 1868 roku, po obaleniu królowej Izabeli II, muzeum zostało znacjonalizowane i otrzymało obecną nazwę Museo Nacional del Prado. Od tego czasu jego kolekcja stale się powiększa dzięki zapisom testamentowym, darowiznom i zakupom.

O budynku Museo Nacional del Prado

Jak wspomniano powyżej, budynek, w którym dziś mieści się Museo Nacional del Prado, został zaprojektowany przez architekta Juana de Villanueva. Ma prostokątną podstawę o długości 200 metrów i dwie fasady. Jedna z nich wychodzi na aleję Prado, a druga na park Buen Retiro. Chociaż budynek został poważnie uszkodzony podczas francuskiej inwazji, zachował się w oryginalnym stanie. Ten wspaniały przykład neoklasycyzmu jest jedną z architektonicznych perełek Madrytu.

Od czasu otwarcia Muzeum Prado jego kolekcja stale się powiększała, więc budynek był cały czas modernizowany i rozbudowywany. W latach 1900-1960 dobudowano kilka mniejszych pawilonów. Drugim etapem było dodanie dwóch pobliskich budynków: Cason del Buen Retiro i Salón de Reinos, jedyne zachowane budynki wielkiego zespołu pałacu Buen Retiro.

Ostatnia modernizacja Muzeum Prado na dużą skalę miała miejsce w 2007 roku. Zaprojektowana przez hiszpańskiego architekta Rafaela Moneo sala ekspozycyjna w głównym budynku została powiększona do 16 000 m², a obok niej wzniesiono modernistyczny budynek o nazwie El Cubo de Moneo. Jest on połączony z głównym budynkiem muzeum podziemną galerią ze sklepem i kawiarnią.  

Ekspozycja Muzeum Prado: najsłynniejsze dzieła

Początkowo kolekcja Muzeum Prado zawierała wyłącznie obrazy hiszpańskich artystów. Jednak na przestrzeni wieków kolekcja znacznie się rozrosła i obecnie obejmuje również dzieła mistrzów włoskich, flamandzkich, niemieckich, holenderskich i francuskich. Obecnie Museo Nacional del Prado posiada jedną z najlepszych na świecie kolekcji sztuki europejskiej, pochodzącą z okresu od XII do początku XX wieku.

Oczywiście nawet przez cały dzień nie da się zobaczyć wszystkich arcydzieł Muzeum Prado. Ale będziesz miał mnóstwo czasu, aby zapoznać się z najsłynniejszymi obrazami. Nasz przegląd ekspozycji muzeum pomoże ci zaplanować wizytę. A jeśli nie chcesz tracić czasu na planowanie i czekanie w kolejce, zarezerwuj wycieczkę z przewodnikiem po Muzeum Prado.

Dzieła artystów hiszpańskiej szkoły malarstwa

Muzeum Prado posiada największą kolekcję malarstwa hiszpańskiego na świecie. Ekspozycja zajmuje trzy piętra i liczy ponad 2800 płócien pochodzących z okresu od XII do początku XIX wieku. Szczególnie znaczące są kolekcje dzieł Goi (130 sztuk) i Velázqueza (48). W galeriach znajdują się również arcydzieła Juana de Flandes, Pedro Berruguete, Luisa de Moralesa, Zurbarána, Correa del Vivara, Juana de Juanesa, El Greca, Maina, Ribery, Alonso Cano, Murilla, Luisa Meléndeza, Bayeu, Paret i innych mistrzów.

Goya (1746-1828)

Francisco José de Goya y Lucientes to jeden z najbarwniejszych przedstawicieli epoki romantyzmu. Urodził się w Saragossie w 1746 roku i studiował w lokalnym warsztacie malarza Luzana y Martíneza. Później mieszkał i pracował w Rzymie i Madrycie, a także był nadwornym malarzem hiszpańskich królów Karola IV i Ferdynanda VII.

Przez pół wieku twórczego życia Goya namalował około 700 obrazów, wykonał 280 akwafort i około 1000 rysunków i kartonów do gobelinów. Artysta pracował w różnych gatunkach, tworząc portrety, martwe natury, tematy historyczne i religijne. Osoby zainteresowane Goyą w Prado z pewnością będą usatysfakcjonowane, gdyż muzeum posiada największą na świecie kolekcję dzieł artysty i prezentuje jego najsłynniejsze płótna.

Zapoznanie się ze wszystkimi obrazami Goi w Prado zajmie sporo czasu, ale niektóre z nich warto zobaczyć. Zacznij od «Ukrzyżowania», które przedstawia męczeństwo Chrystusa. Wyraźnie pokazuje ono związek między twórczością malarza a religią. Innym ciekawym obrazem o tematyce religijnej jest «Święta Rodzina z Dzieciątkiem Jana Chrzciciela».

Ulubionymi modelkami Goi były piękności z ludu — tak zwane «mahi». W Muzeum Prado znajdują się dwa słynne dzieła z tego cyklu — «Maja ubrana» i «Maja naga». W ostatnich latach życia artysta namalował «Mleczarkę z Bordeaux». Modelką była jego daleka krewna Rosario, która pomagała w prowadzeniu gospodarstwa domowego.

W latach 1819-1823 Goya stworzył serię 14 fresków, zwanych «Ponurymi obrazami». Wszystkie zostały przeniesione na płótno i obecnie znajdują się w Muzeum Prado. Koniecznie znajdź czas, aby zobaczyć te niezwykłe dzieła.

El Greco (1540-1614)

Doménikos Theotokópoulos, lepiej znany jako El Greco, był urodzonym w Grecji malarzem, architektem i rzeźbiarzem. Urodził się na Krecie, studiował malarstwo ikon w Wenecji, pracował w Rzymie, a do Hiszpanii przybył dopiero w 1577 roku. Aż do śmierci El Greco mieszkał w Toledo i to tutaj namalował swoje najlepsze dzieła.

Arcydzieła El Greco w Prado będą szczególną przyjemnością dla koneserów hiszpańskiego renesansu. Wystawa prezentuje najsłynniejszy obraz artysty — «Rycerz z ręką na piersi», który uważany jest za jeden z najlepszych przykładów malarstwa portretowego XVI wieku. Inne słynne dzieła tego gatunku to «Portret młodego dżentelmena», «Portret lekarza», «Starszy dżentelmen».

Na uwagę zasługują również obrazy El Greca, tworzone w gatunku malarstwa religijnego. Najciekawsze z nich to «Zesłanie Ducha Świętego», «Trójca Święta», «Chrzest», «Ukoronowanie Marii Panny».

Velázquez (1599-1660)

Diego Rodríguez de Silva y Velázquez był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły madryckiej Złotego Wieku malarstwa hiszpańskiego i nadwornym malarzem króla Filipa IV. Na początku swojego twórczego życia pracował w gatunku «bodegones», przedstawiając zwykłych ludzi — chłopów, rzemieślników, kucharzy. Mieszkając na dworze, Velázquez zwrócił się ku starożytnym tematom i stworzył wspaniałe uroczyste portrety króla i członków rodziny królewskiej, a także kilka obrazów o tematyce religijnej.

Diego Velázquez w Prado jest reprezentowany przez 65 dzieł. Pierwsze miejsce wśród nich słusznie zajmuje światowej sławy arcydzieło «Las Meninas». Przedstawia ono scenę malowania przez artystę portretu zbiorowego hiszpańskiego króla Filipa IV z żoną, córką i siostrzenicą. Na uwagę zasługują również wspaniałe portrety indywidualne Filipa IV, królowej Marii Anny Austriaczki, infantki Marii Teresy i Margarity, księcia Baltazara Carlosa.

Do najsłynniejszych obrazów Velázqueza w Muzeum Prado należą także «Triumf Bachusa», «Ukrzyżowanie Chrystusa» i «Pokłon Trzech Króli». Jednym z najbardziej pomysłowych dzieł malarstwa batalistycznego jest «Poddanie Bredy».

Coelho (1531-1588)

Alonso Sánchez Coelho był malarzem portretowym, który pracował na dworze Filipa II. Nic więc dziwnego, że jego najsłynniejsze dzieła związane są z rodziną królewską. Coelho malował również tematy religijne, ale to portrety przyniosły mu sławę. W Muzeum Prado znajduje się 14 jego obrazów, w tym «Arcyksiążę Diego Ernest z Austrii», «Infantka Isabel Clara Eugenia i Magdalena Ruiz», «Widok miasta Sewilli», «Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny», «Dama z wachlarzem» i prawdopodobnie autoportret artysty.

Zurbarán (1598-1664)

Francisco de Zurbarán był przedstawicielem sewilskiej szkoły malarstwa. Na samym początku swojej kariery postawił sobie za zadanie malowanie wyłącznie z życia i przez całe życie nie odstąpił od tej zasady. Zurbarán był malarzem nadwornym, a także realizował wiele zamówień dla świątyń i klasztorów. Nawet hiszpańskie klasztory założone w Ameryce Południowej kupowały jego płótna.

Muzeum Prado posiada serię dzieł Zurbarána poświęconych wyczynom Herkulesa: «Herkules walczy z hydrą lernejską», «Herkules rozrywa góry Calpe i Abila», «Herkules walczy z lwem nemejskim», «Śmierć Herkulesa». W kolekcji dzieł artysty znajduje się również obraz «Obrona Kadyksu».

Arcydzieła mistrzów szkoły flamandzkiej i holenderskiej

Muzeum Prado swoją bogatą kolekcję dzieł mistrzów flamandzkich i holenderskich zawdzięcza królom hiszpańskim. Od XVI wieku sprowadzali oni do kraju najlepsze przykłady sztuki pięknej z podległych im krajów europejskich. Arcydzieła Petera Paula Rubensa, Hieronima Boscha, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Rembrandta, Antonisa van Dycka, Pietera Bruegla i Jacoba Jordaensa stanowią trzon kolekcji.

Bosch (1450-1516)

Jeroen Anthoniszoon van Aken, lepiej znany jako Hieronymus Bosch, był jednym z najsłynniejszych artystów niderlandzkich okresu północnego renesansu. Z jego spuścizny twórczej zachowało się około dziesięciu obrazów i dwanaście rysunków. Bosch jest uważany za jednego z najbardziej enigmatycznych mistrzów w historii sztuki zachodniej. Symbolika jego dzieł jest wciąż przedmiotem dyskusji wśród historyków sztuki.

Muzeum Prado posiada największą kolekcję obrazów Boscha na świecie. Można tu zobaczyć ogromne ołtarze, które uczyniły artystę sławnym — «Wóz z sianem», «Ogród rozkoszy ziemskich» i «Pokłon Trzech Króli». Wśród najciekawszych eksponatów Muzeum Prado znajduje się również dzieło «Siedem grzechów głównych», które wisiało w sypialni króla Filipa II, który uważał Boscha za swojego ulubionego artystę. Ponadto w kolekcji Prado znajduje się «Kuszenie św. Antoniego», które również przypisywane jest mistrzowi.

Bruegel (1525-1569)

Pieter Bruegel Starszy był niderlandzkim malarzem północnego renesansu, mistrzem pejzażu i malarstwa rodzajowego. Jest założycielem «gatunku chłopskiego» i stworzył wiele alegorycznych kompozycji opartych na przysłowiach ludowych.

Bruegel w Prado reprezentowany jest przez dwa obrazy, które przyniosły mu światową sławę. Dzieło «Triumf śmierci», odzwierciedlające niespokojne nastroje panujące w hiszpańskich Niderlandach w przededniu rewolucji, jest jedną z wizytówek muzeum. Na uwagę zasługuje również «Wino w Dniu Świętego Marcina», największy ze znanych do tej pory obrazów Pietera Bruegla.

Rembrandt (1606-1669)

Rembrandt Harmens van Rijn był artystą złotego wieku malarstwa holenderskiego. Był nie tylko malarzem, ale także akwaforcistą. W swoich zróżnicowanych gatunkowo pracach potrafił oddać całe spektrum ludzkich emocji. Aby jednak docenić prawdziwą wartość twórczości artysty, trzeba było czekać aż dwa stulecia.

Wielbiciele Rembrandta mogą zobaczyć w Muzeum Prado jeden z jego obrazów — «Judyta na uczcie Holofernesa», namalowany w 1634 roku. Na wystawie znajduje się również pięć akwafort, które odwzorowują oryginalne dzieła autora lub ich fragmenty: «Młody mężczyzna z wąsami i w kapeluszu», «Brodaty starzec w czapce», «Rembrandt z klęczącą Saskią w przypowieści o synu marnotrawnym», «Rembrandt z drinkiem» oraz «Mężczyzna kładący rękę na czole».

Rubens (1577-1640)

Peter Paul Rubens był flamandzkim malarzem, jednym z założycieli i głównych przedstawicieli sztuki barokowej. Zajmował się wieloma gatunkami — malował portrety i obrazy o tematyce alegorycznej i mitologicznej, tworzył obrazy historyczne i pejzaże, wykonywał szkice do ilustracji książkowych i treliaże. Dorobek twórczy Rubensa liczy około 3000 dzieł. Większość z nich stworzył wspólnie ze swoimi uczniami i współpracownikami.

W kolekcji Muzeum Prado znajdują się 124 dzieła Rubensa. Wśród nich są znane na całym świecie płótna «Pokłon Trzech Króli», «Trzy Gracje», «Ogród miłości», «Święty Jerzy ze smokiem», «Niepokalane Poczęcie», «Śmierć Seneki», a także portret Marii Medycejskiej, namalowany w 1622 roku.

Van der Weyden (1400-1464)

Rogier van der Weyden jest jednym z twórców wczesnego malarstwa niderlandzkiego. W swoich pracach koncentruje się na wewnętrznym świecie człowieka. Cała jego twórczość skupia się na zrozumieniu indywidualności ludzkiej osobowości. Wśród najlepszych dzieł sztuki Muzeum Prado znajdują się trzy obrazy van der Weydena: «Madonna z Dzieciątkiem», zwana także Madonną Duran, «Zdjęcie z krzyża» i «Pieta». Na wystawie znajduje się również dzieło «Ukrzyżowanie», którego autor inspirował się płótnami van der Weydena.

Van Dyck (1599-1641)

Sir Antonis (Antoon) van Dyck był jednym z najsłynniejszych uczniów Rubensa, malarzem, rytownikiem i mistrzem portretu dworskiego. Został pierwszym malarzem króla Anglii Karola I i miał znaczący wpływ na angielskich mistrzów portretu, którzy pracowali po nim. Oprócz portretów van Dyck tworzył obrazy o tematyce mitologicznej.

Muzeum Prado prezentuje dzieło «Cierniem koronowanie», które artysta napisał w wieku 18 lat. Miłośnicy tematyki religijnej docenią płótna «Opłakiwanie Chrystusa» , «Pocałunek Judasza», «Mojżesz i miedziany wąż», «Pojmanie Chrystusa». A koneserzy gatunku portretowego będą cieszyć się obrazami «Karol I z Anglii na koniu», «Fryderyk Henryk Nassau, książę Oranii», «Karol II z Anglii», «Endymion Porter и Anthony van Dyck».

Dzieła artystów włoskiej szkoły malarstwa

Kolekcja włoskich mistrzów w Muzeum Prado liczy około 1000 dzieł i ustępuje jedynie kolekcji artystów hiszpańskich. Kupując obrazy we Włoszech, królowie Hiszpanii preferowali obrazy przedstawicieli szkoły weneckiej. Obecnie w Muzeum Prado znajdują się dzieła Rafaela, Tycjana, Botticellego, Tintoretta, Veronese, Mantegni i innych malarzy.

Leonardo da Vinci (1452-1519)

Mówiąc o tym, co warto zobaczyć w Muzeum Prado, nie sposób nie wspomnieć o dziełach jednego z najsłynniejszych przedstawicieli renesansu — Leonarda da Vinci. W Prado nie ma oryginałów wielkiego mistrza. W kolekcji znajduje się jednak najwcześniejsza znana kopia «Mona Lisy». Jakość jej wykonania jest bardzo wysoka — uwzględniono wszystkie najmniejsze niuanse. Eksperci uważają, że obraz mógł zostać stworzony tylko przez kogoś, kto pracował razem z artystą. Każdy może zobaczyć «Giocondę» w Muzeum Prado — jest ona wystawiona w sali 052B. Jeśli nie chcesz stać w długiej kolejce, zarezerwuj wycieczkę z przewodnikiem, aby wejść do muzeum osobnym wejściem.

Caravaggio (1571-1610)

Michelangelo Merisi da Caravaggio był założycielem gatunku realizmu i jednym z największych mistrzów baroku. Nie zachował się ani jeden szkic czy zarys — nawet najbardziej skomplikowane kompozycje były malowane na płótnie.

Jeden ze słynnych obrazów Caravaggia, «Dawid i Goliat», znany również jako «Dawid z głową Goliata» lub «Dawid pokonujący Goliata», znajduje się na wystawie w Muzeum Prado. Artysta namalował go na początku swojej kariery, kiedy był członkiem rodziny kardynała Francesco Maria Del Monte. Płótno przedstawia słynną biblijną historię — zwycięstwo młodego Dawida nad mistrzem Filistynów, olbrzymem Goliatem. W Prado znajduje się również kopia «Świętej Katarzyny» Caravaggia, której oryginał znajduje się obecnie w Museo Nacional Thyssen-Bornemisza.

Rafael (1483-1520)

Niektóre z najwspanialszych obrazów w Prado to dzieła Rafaela Santi, jednego z najsłynniejszych mistrzów wysokiego renesansu. Żył zaledwie trzydzieści siedem lat, ale udało mu się zostać jednym z najbardziej znanych i bogatych włoskich artystów. Na prośbę papieża Leona X, Rafael namalował kartony na kraty Kaplicy Sykstyńskiej na tematy z księgi o czynach świętych apostołów, udekorował kilka pokoi i loggii w Pałacu Papieskim, a także stworzył wiele ołtarzy, w tym słynną «Madonna Sykstyńska».

Prace Rafaela w Muzeum Prado można oglądać w sali 049. Ekspozycja prezentuje trzy obrazy należące do pędzla artysty — «Upadek Chrystusa w drodze na Golgotę», «Święta Rodzina z Rafaelem, Tobiaszem i św. Hieronimem», znana również jako «Madonna z rybą», oraz «Święta Rodzina» («Perła»). Można tu również zobaczyć obraz «Święta Rodzina pod dębem». Jego kompozycję opracował Rafael, on też wykonał pierwsze szkice. Dzieło zostało wyretuszowane i ukończone przez jego ucznia Giulio Romano.

Tycjan (1488/1490-1576)

Tycjan (Tiziano) Vecellio jest najwybitniejszym przedstawicielem weneckiej szkoły wysokiego i późnego renesansu. Jego nazwisko plasuje się obok Leonarda da Vinci, Rafaela i Michała Anioła. Tycjan nie miał nawet 30 lat, gdy został uznany za najlepszego malarza w Wenecji. We włoskiej gminie Pieve di Cadore, gdzie malarz się urodził, nazywany jest Tycjanem Boskim.

Jest jednym z najsłynniejszych artystów Muzeum Prado, które posiada 49 dzieł mistrza. Na ekspozycji można zobaczyć słynne płótna «Adoracja Trzech Króli», «Madonna z Dzieciątkiem, świętym Antonim z Padwy i Rochem», «Ofiara dla Wenus», «Święty Jan Chrzciciel», «Wenus i Adonis», «Danae».  

Tintoretto (1519-1594)

Jacopo Robusti, znany jako Tintoretto, był malarzem weneckiej szkoły późnego renesansu. Urodził się w tym mieście, a swój przydomek otrzymał od zawodu ojca. Po włosku «tintoretto» oznacza «syn farbiarza».

Po odkryciu niezwykłych zdolności malarskich syna, jego ojciec oddał Tintoretta na ucznia do Tycjana w bardzo młodym wieku. Chłopiec spędził jednak w pracowni artysty zaledwie 10 dni. Jak głosi legenda, Tycjan nie chciał zostawiać go w pobliżu, widząc w nim niebezpiecznego rywala.

Tintoretto realizował wiele zamówień religijnych bractw świeckich — skuoli. Jego najsłynniejszy cykl obrazów powstał dla Scuola Grande di San Rocco. A najważniejszym zleceniem dla artysty były płótna dla Pałacu Dożów, który był odbudowywany po kilku pożarach w latach 1574-1577.

Muzeum Prado posiada 25 dzieł Tintoretta, ale wiele z nich jest przechowywanych w magazynach i nie są wystawiane. Słynne obrazy: «Obmywanie nóg », «Józef i żona Potifara», «Mojżesz uratowany z Nilu», «Dżentelmen ze złotym łańcuchem» oraz «Królowa Saby i Salomon» są wystawione.

Fra Angelico (1400-1455)

Fra Beato Angelico był włoskim malarzem wczesnego renesansu, zakonnikiem dominikańskim i świętym katolickim. Został beatyfikowany w 1983 roku i kanonizowany w 1984 roku. Fra Angelico rozpoczął swoją karierę artystyczną od tworzenia ilustracji do książek religijnych, a jego pierwszym znaczącym dziełem było malowanie ołtarzy w klasztorze San Marco we Florencji. Doceniając talent artysty, papież Eugeniusz IV wezwał go do Rzymu, aby udekorował freski Kościoła Chrztu w Watykanie. Malarze Benozzo Gozzoli i Antoniazzo Romano byli uczniami Fra Angelico.

W Muzeum Prado można podziwiać cztery obrazy Fra Angelico. Najsłynniejszym z nich jest «Zwiastowanie». Ołtarz wielkości człowieka, namalowany temperą na drewnianej desce, przedstawia scenę objawienia Archanioła Gabriela Najświętszej Marii Pannie. Warto zobaczyć również inne arcydzieła mistrza: «Dziewica z granatem» ( «Madonna Alba »), zakupioną przez muzeum za 18 milionów euro, duży ołtarz ze scenami z życia Matki Boskiej oraz «Pogrzeb świętego Antoniego Opata».

Guido Reni (1575-1642)

Guido Reni był włoskim malarzem i rytownikiem szkoły bolońskiej. Urodził się w Bolonii i studiował pod okiem flamandzkiego mistrza Denisa Calverta. Artysta namalował fasadę Palazzo Zani w Bolonii, stworzył obraz «Święty Benedykt na pustyni» dla bolońskiego kościoła San Michele in Bosco, a w Rzymie, na zlecenie kardynała Borghese, namalował «Ukrzyżowanie Świętego Piotra». Wśród wybitnych dzieł Guido Reni znajduje się również praca «Adoracja Krzyża» dla kościoła San Gregorio, która została zamówiona przez papieża Pawła V. Pod koniec życia artysta uzależnił się od hazardu, co zrujnowało jego talent.

Miłośnicy twórczości Guido Reniego będą mogli zobaczyć w Muzeum Prado zarówno oryginalne dzieła mistrza, jak i ich kopie. Ekspozycja prezentuje słynne płótna «Hippomenes i Atalanta», «Święta Katarzyna Aleksandryjska», «Święty Sebastian», «Kleopatra», «Święty Jakub Wielki».

Francuska i niemiecka szkoła malarstwa

Kolekcja malarstwa francuskiego w Muzeum Prado opiera się na dziełach sztuki nabytych przez hiszpańskich królów Filipa IV i Filipa V. Kolekcja obejmuje około 300 obrazów, które obejmują okres od XVI do początku XIX wieku.

Na parterze muzeum znajdują się dzieła Nicolasa Poussina, jednego z twórców sztuki klasycystycznej. Można zobaczyć jego obrazy «Parnassus», «Święta Cecylia», «Polowanie na Meleagra» i inne. W tej samej galerii wystawione są dzieła Claude’a Lorraina, wybitnego mistrza malarstwa pejzażowego francuskiego klasycyzmu. Są to płótna namalowane przez niego na prośbę hiszpańskiego króla Filipa IV.

Kolekcję obrazów niemieckich artystów w Muzeum Prado można by nazwać bardzo przeciętną, gdyby nie seria dzieł Albrechta Dürera, jednego z największych mistrzów północnego renesansu. Kolekcja obejmuje sześć jego dzieł — cztery obrazy i dwa szkice do rycin. Można zobaczyć autoportret Dürera — najmniejszy z trzech znanych, panele «Adam» i «Ewa» oraz «Portret mężczyzny».

Rzeźba w Muzeum Prado

Kolekcja rzeźby Muzeum Prado liczy ponad 1000 obiektów. Ekspozycja obejmuje klasyczne dzieła greckie i rzymskie, dzieła renesansu i dzieła mistrzów XVII-XIX wieku.

Podstawą kolekcji jest zbiór rzeźby grecko-rzymskiej stworzonej przez hiszpańskich królów. Jej klejnotami są kompozycja «Orestes i Pylades », znana również jako «Grupa San Ildefonso », oraz cokół pomnika z czasów cesarza Augusta — «Apoteoza Klaudiusza». W Muzeum Prado znajduje się bardzo niewiele średniowiecznych rzeźb, a wśród dzieł renesansowych wyróżniają się portrety wykonane przez ojca i syna Leoni. Do najważniejszych eksponatów należą także posągi Epimeteusza i Pandory autorstwa El Greco. 

Barokowa rzeźba w Muzeum Prado reprezentowana jest przez posągi z brązu, które Velázquez przywiózł z Włoch, aby udekorować Alcázar, a także serię modelowych portretów konnych hiszpańskich monarchów z XVII-XVIII wieku autorstwa Foggini lub Vaccaro. Kolekcja hiszpańskiej rzeźby neoklasycznej obejmuje dzieła José Álvareza Cubero — «Dianę», «Apolla inspirowanego muzyką», «Obronę Saragossy» i «Młodego mężczyznę z łabędziem».

Jak dostać się do Muzeum Prado

Muzeum Prado znajduje się przy Paseo del Prado, s/n, 28014 Madryt. Można tam dojechać metrem (stacje Banco de España i Atocha) lub autobusami linii 9, 10, 14, 19, 27, 34, 37 i 45.

Godziny otwarcia i ceny biletów

Od poniedziałku do soboty Muzeum Prado jest otwarte od 10:00 do 20:00, w niedziele i święta od 10:00 do 19:00. W dniach 24 i 31 grudnia oraz 6 stycznia muzeum zamykane jest o godzinie 14:00. Aktualne godziny otwarcia można znaleźć na oficjalnej stronie Museo Nacional del Prado.

Standardowe bilety wstępu do Muzeum Prado kosztują 15 €. Za audioprzewodnik trzeba zapłacić kolejne 5 €, a za zwiedzanie z przewodnikiem 10 €. Za 24 € otrzymamy nie tylko bilet wstępu, ale także przewodnika po Muzeum Prado. A za 32 € można kupić Abono Paseo del Arte. Karnet ten pozwala odwiedzić trzy atrakcje jednocześnie: Muzeum Prado, Muzeum Królowej Zofii i Muzeum Narodowe Thyssen-Bornemisza. Prywatne zwiedzanie Muzeum Prado kosztuje 50 € za osobę.

Dzieci poniżej 18 roku życia, studenci w wieku od 18 do 25 lat, studenci podyplomowych studiów artystycznych, osoby niepełnosprawne, oficjalnie zarejestrowani bezrobotni i dziennikarze mogą zwiedzać Muzeum Prado za darmo. Dla osób powyżej 65 roku życia, rodzin wielodzietnych i posiadaczy karty młodzieżowej obowiązuje obniżona stawka w wysokości 7,50 €. Ceny biletów do Muzeum Prado można sprawdzić pod powyższym linkiem.

Sklep w Muzeum Prado

Główny sklep Muzeum Prado znajduje się w holu łączącym główny budynek z El Cubo de Moneo. Kolejny punkt sprzedaży znajduje się w Galerii Jońskiej, na parterze zabytkowego budynku. Gdy w muzeum odbywają się wystawy czasowe, dodatkowe małe sklepy otwierane są w pobliżu wejść do sal wystawowych A i B na parterze. Obok galerii poświęconych sztuce XIX wieku znajduje się księgarnia.

Atrakcje w pobliżu Muzeum Prado

Jeśli nie planujesz długiego zwiedzania Muzeum Prado, możesz połączyć swoją wizytę z innymi atrakcjami. Museo Nacional del Prado znajduje się obok jednego z największych madryckich parków — Buen Retiro. Można tu spacerować w pobliżu jeziora, popływać łódką, podziwiać piękne kwietniki i fontanny.

Niedaleko muzeum znajduje się Królewski Ogród Botaniczny w Madrycie, w którym zgromadzono około 5000 gatunków roślin. W odległości krótkiego spaceru znajduje się Centrum Sztuki Królowej Zofii i Muzeum Thyssen-Bornemisza, które wraz z Muzeum Prado tworzą «Złoty Trójkąt Sztuki»  w Madrycie. Możesz także odwiedzić Narodowe Muzeum Archeologiczne i zwiedzić Puerta de Alcalá, ozdobny łuk triumfalny w pobliżu parku Retiro.

Hotele w pobliżu Muzeum Prado

Dla tych, którzy chcą zatrzymać się w pobliżu Muzeum Prado, wybraliśmy kilka hoteli:

• Mandarin Oriental Ritz, Madrid (5 gwiazdek) znajduje się w luksusowym Palacio del Prado, w samym sercu «Trójkąta Sztuki» Madryt. Muzea Prado i Thyssen-Bornemisza znajdują się zaledwie 200 metrów od hotelu.
• Mercure Madrid Centro (4 gwiazdki) spodoba się tym, którzy cenią sobie spokój. Obiekt położony jest przy cichej ulicy, w odległości krótkiego spaceru od Muzeum Prado, parku Retiro, Centrum Sztuki Królowej Zofii i Królewskiego Ogrodu Botanicznego.
• NH Collection Madrid Paseo del Prado (4 gwiazdki) położony jest przy bulwarze Paseo del Prado, z pięknym widokiem na Fontannę Neptuna. Budynek hotelu to niewielki XIX-wieczny pałac zaprojektowany przez architekta Antonio Palaciosa. Muzeum Prado znajduje się po drugiej stronie ulicy.
• Hotel Mora by MIJ (2 gwiazdki) to niedrogi hotel przy bulwarze Paseo del Prado, naprzeciwko Ogrodu Botanicznego. Muzeum Prado i park Retiro oddalone są od hotelu o około 10 minut spacerem, ale na pobliskich ulicach znajduje się wiele restauracji i barów tapas.

Restauracje i kawiarnie w pobliżu Muzeum Prado

Zwiedzanie Muzeum Prado może zająć wiele godzin i prawdopodobnie będziesz chciał coś przekąsić po zwiedzaniu. Na szczęście w pobliżu znajdują się miejsca, które zaspokoją wszystkie gusta.

• Murillo Café to eleganckie miejskie bistro położone obok Bramy Murillo Muzeum Prado. Oferuje dania kuchni śródziemnomorskiej, w tym opcje wegańskie i bezglutenowe.
• El Botánico to restauracja z jednym z najlepszych tarasów w Madrycie. Serwuje tradycyjne hiszpańskie potrawy. Menu uzupełnia karta ponad 50 win.
• Trattoria Sant Arcangelo to przytulna włoska restauracja, w której można zamówić doskonałe makarony, pizzę, risotto i burratę, a na deser skosztować tiramisu.
• Restauracja Brisket oferuje ekskluzywne menu opracowane przez szefa kuchni Antonio Fernandeza-Hijicosa na podstawie tradycyjnych hiszpańskich przepisów. Wszystkie potrawy przygotowywane są z produktów pochodzących od lokalnych rolników.
• Palm Court to elegancka restauracja w hotelu Mandarin Oriental Ritz. Jej menu oferuje szeroki wybór dań nowoczesnej kuchni klasycznej, w tym dania wegańskie.
• Expressio Café to restauracja położona pomiędzy Muzeum Prado, Ogrodem Botanicznym i Parkiem Retiro. Można tu spróbować wykwintnych dań z całego świata i delektować się domowymi wypiekami.

Muzeum Prado na mapie

Dodaj nasz artykuł do zakładek: zawiera wiele przydatnych informacji.

Jeśli podobał Ci się ten post, zapisz się do naszego newslettera i Telegramu.

Dołącz również do nas na Pinterest, aby być na bieżąco z najnowszymi wiadomościami.